Веста дека Алфа Ромео преку Заубер се враќа во Формула 1 беше со насмевка пречекана од сите кои барем малку знаат за историјата на најпрестижната тркачка серија. Причина е секако педигрето на италијанскиот бренд.
Доминантна сила во Гранд При тркањето пред Светската Бојна. Алфа Ромео 158 беше болидот кој требаше да се победи за титула во 1950 година. Во Силверстон Џузепе Фарина победи за 1-2-3 на италијанската марка, а Алфите победија на сите трки аа сезона. Фарина стана првак, а легендарниот Фанџо заврши втор.
Следната 1951 година на сцена стапи 159ката, евоулирана верзија на недостижната 158ца и повторно доминираше и покрај засилените напади од Ферари. Овој пат Хуан Мануел Фанџо со победа на последната трка во Шпанија стана првак.
Алфа се повлече од Формула 1 на крајот на 1951 година поради проблем со финансиите, но некои помали тимови возеа нивни болиди се до 1960-тите години иако немаа голем успех. На сликата е Роберто Бусинело со Де Томасо со мотор на Алфа Ромео во Монца.
Алфа Ромео се врати за крато во Формула 1 на крајот на 1970-тите години како снабдувач со мотори. Андреа де Адамич возеше со В8ца од миланскиот производител во својот Мекларен во 1970 година, пред неколку други возачи да го пробаат истото со Марч во 1971 година. Ова не донесе некој позначителен успех.
Во 1976 година, шефот на Брабам, Берни Еклстон, напраи договор со Алфа Ромео за користење на нивни мотори кои беа базирани на 12 цилиндричен мотор од спортски автомобил. Иако беа многу моќни, беа тешки и често се расипуваа. На сликата, Карлос Ројтеман и Карлос Паце во Јужна Африка пред да се откажат.
На Големата награда на Аргентина во 1977 година, Карлос Паце донесе прв подиум за мотор на Алфа Ромео по пауза од 26 години. Во Монако истата сезона, Џон Вотсон ја донесе и првата пол позиција за Алфа Ромео по пауза од исто толку години.
Брабам со мотори на Алфа Ромео дојде до две победи во 1978 година вклучувајќи ја и лудата победа на Ники Лауда во Шведска со контраверзниот Брабам БТ46Б “Вентилаторот“. Втората победа таа година за австриецот дојде во Италија.
Кон средината на 1979 година Алфа Ромео се врати во серијата со фабричка екипа и италијанците Бруно Џакомели (на сликата) и Виторио Брамбиља како возачи. На првите 5 трки најдобар пласман им беше 12то место.
Во 1978 година Алфа Ромео потпиша со Марио Андрети кој требаше да взи за нив од 1981 година, но сезоната беше уништена од дефектите на 179Ц болидот. Тимот се врати на подиум прв пат по 1951 година со 3то место на Бруно Џакомели на последната трка од сезоната во Лас Вегас.
Андреа де Чезарис дојде до пол позиција за Алфа на последната трка во сезонаа 1982. Брзиот италијанец имаше и уште едно трето Место во Монако и уште два подиуми, но со турбо верзијата од 1983 година по што Алфа беа 6ти кај конструкторите.
Борбата помеѓу турбо моторите се засилуваше, но Алфа се мачеше во 1984 година затоа што нивниот агрегат многу трошеше. Рикардо Патрезе (лево на сликата) дојде до првиот подиум на Монца додека Еди Червер (десно на сликата) остана без гориво. следната сезона тимот беше уште полош така што по финалето во Австралија се повлекоа од Формула 1.
Фабричкиот тим згасна така што малата италијанска екипа Осела беше единствен претставник на Алфа Ромео во Формула 1 користејќи нивни арегати од 1983 година до 1987 година. Последната трка за мотор на Алфа Ромео беше во Јапонија во 1987 година кога Алекс Цафи остана без гориво.
Ферари и Алфа Ромео се дел од истата групација и поради тоа логото на Алфа се појави на болидите на Ферари последните неколку години.
Од следната година Заубер ќе биде тимот кој целосно ќе биде брендиран од Алфа кои ќе бидат главни спонзори.